Η Μυθοπλασία και η Ζωή στο Έργο του Ζοέλ Ντικέρ
Το 2012, ανακάλυψα για πρώτη φορά τον Νορβηγό συγγραφέα Τζο Νέσμπο, έναν από τους κορυφαίους στον τομέα του σασπένς. Εν τω μεταξύ, ο Ελβετός συγγραφέας Ζοέλ Ντικέρ είχε ήδη γευθεί την επιτυχία με το βιβλίο του «Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ». Κάποια χρόνια αργότερα, αν και πίστευα ότι κανείς δεν μπορούσε να ξεπεράσει τον Νέσμπο στις σκοτεινές ιστορίες του, μπήκα στον κόσμο του 39χρονου Ντικέρ και άλλαξα γνώμη. Διάβασα αρκετά από τα έργα του, όπως «Το βιβλίο των Μπάλτιμορ», την «Εξαφάνιση της Στέφανι Μέιλερ», την «Υπόθεση Αλάσκα Σάντερς» και το φετινό «Αίνιγμα του δωματίου 622», όλα από τις εκδόσεις Πατάκη. Τότε κατάλαβα γιατί θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς μυθιστορημάτων μυστηρίου, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα δέκα εκατομμύρια.

Ο Ντικέρ μοιράζεται τις σκέψεις του σχετικά με τη συγγραφή, λέγοντας ότι συχνά οι άνθρωποι υποτιμούν την εργασία που απαιτείται για να γράψει κανείς. Θεωρεί ότι πιο πολλά συμβαίνουν εκτός του γραφείου και η ζωή είναι μεγαλύτερη από τη μυθοπλασία. Ο αναγνώστης μπορεί να περιμένει το απροσδόκητο, ενώ η συγγραφή απαιτεί δέσμευση και προετοιμασία.

«Μια καλή πλοκή δεν αρκεί για να ξεκινήσει ένα βιβλίο», τονίζει. Χρειάζεται να αφιερωθείς στο γράψιμο, να υπερνικήσεις προκλήσεις και εμπόδια. Οι παιδικές αναμνήσεις του παίζουν ρόλο στην ταυτότητά του και κατά συνέπεια στην γραφή του, αν και δεν τις χρησιμοποιεί άμεσα.

Επιπλέον, αναφέρει ότι σήμερα μοιάζει περισσότερο στον Μάρκους Γκόλντμαν και ότι αν έπρεπε να επιλέξει φίλο ανάμεσα στους χαρακτήρες του, αυτός θα ήταν ο Μάρκους. Όσον αφορά τη διαδικασία συγγραφής, εκφράζει ότι δουλεύει νωρίς το πρωί και γράφει ασταμάτητα, χωρίς προκαταρκτικό σχέδιο. Παράλληλα, ανακαλεί τις στιγμές από την παιδική του ηλικία, όταν με φίλο του εξέδιδε ένα περιοδικό για τη φύση και τα ζώα.

Στη συζήτηση για τη γυναίκα του, ψυχολόγο, τονίζει ότι δεν επηρεάζει τη δημιουργία των χαρακτήρων του. Η ζωή, όπως λέει, είναι πάντα πιο ενδιαφέρουσα από τη μυθοπλασία. Εν τω μεταξύ, μοιράζεται την αγάπη του για την Ελλάδα, καθώς η γυναίκα του είναι Ελληνίδα και νιώθει πάντα σαν στο σπίτι του όταν την επισκέπτεται.

Τέλος, θεωρεί το μεγαλύτερο επίτευγμά του ότι συνεχίζει να πιστεύει στα όνειρά του, ελπίζοντας σε ό,τι αυτά θα του φέρουν στο μέλλον.

Πηγή: kathimerini.gr