Ο Μπιρς βίωσε την ένταση και τη βία του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, συμμετέχοντας και σε μάχες, σε μία από τις οποίες τραυματίστηκε βαριά. Αυτές οι εμπειρίες τον επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό, καθώς αρκετές από τις ιστορίες του διερευνούν τα θέματα του πολέμου, του θανάτου και του τρόμου, με σαρδόνιο χιούμορ να τα διαπνέει.
Το διήγημά του «Περιστατικό στη γέφυρα του Aουλ Κρικ» θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της αμερικανικής λογοτεχνίας. Το πρωτοποριακό στοιχείο της πλοκής, μαζί με την τεχνική γραφής, το καθιστούν μοναδικό. Από την αρχή, ο αναγνώστης μαθαίνει για τον Πέιτον Φάρκουαρ, έναν πλούσιο γαιοκτήμονα και υποστηρικτή της Συνομοσπονδίας, ο οποίος πρόκειται να απαγχονιστεί.
Ο Μπιρς επιτυγχάνει να φέρει τον αναγνώστη σε ένα όνειρο μέσα σε ένα άλλο όνειρο. Ο Φάρκουαρ προσπαθεί να απελευθερωθεί, φαντάζεται ότι πέφτει στο ποτάμι και διαφεύγει από τους στρατιώτες. Γυρίζει πίσω στη γυναίκα του, όπου η εμπειρία του είναι σχεδόν σουρεαλιστική, με την ψευδαίσθηση ότι δεν είναι όλα χαμένα.
Οι λεπτομερείς περιγραφές του οράματος του Φάρκουαρ εντείνουν την αναγνωστική αμφιβολία. Με τη διαλεύκανση της πλοκής και την ανατροπή στο τέλος, ο Μπιρς αποκαλύπτει την παγίδα στην οποία έχει παγιδεύσει τον αναγνώστη: η επικείμενη πραγματικότητα του θανάτου εισβάλλει στην ονειρική κατάσταση, καθώς ο πόνος γίνεται αβάστακτος.
Για τους στρατιώτες, τα γεγονότα μπορεί να κρατούν μόνο λίγα λεπτά, όμως για τον Φάρκουαρ, η διάρκεια της εμπειρίας είναι σχεδόν αιώνια. Η ιστορία του θολώνει τα όρια μεταξύ ψευδαίσθησης και πραγματικότητας, επιχειρώντας να μας οδηγήσει σε μια αναζήτηση του σωτήριου καταφυγίου που προσφέρει η αγάπη και η σύνδεση με την οικογένεια, ακόμη και στα πιο σκοτεινά στιγμές.
Τέλος, η αίσθηση της επιβίωσης και της ανάγκης για σύνδεση με τους αγαπημένους μας αποδεικνύεται ισχυρή, καθώς ο Μπιρς δείχνει πως ακόμα κι όταν η επίφαση του θανάτου είναι κοντά, η συνείδηση μας συνεχίζει να αναζητάει ελπίδα.
Πηγή: kathimerini.gr