Στο εβδομαδιαίο newsletter του, ο γνωστός Ισραηλινός συγγραφέας Ετγκαρ Κέρετ εξομολογείται ότι η συγγραφή μυθοπλασίας έχει γίνει σχεδόν αδύνατη γι’ αυτόν. «Μοιάζει με έναν χρόνο που δεν έχει τέλος, γεμάτο πόνο και χωρίς ελπίδα». Οι κηδείες και οι βομβαρδισμοί είναι πλέον μέρος της καθημερινότητας, και οι άνθρωποι φαίνεται να προχωρούν με μια αίσθηση οξύτητας και παράδοξης κανονικότητας.
«Διάβασα πρόσφατα ότι η τελετή μνήμης για την 7η Οκτωβρίου θα γίνει υπό συνθήκες φόβου, χωρίς κοινό, εν μέσω μιας τυφλής βίας. Η αντίφαση είναι σπαρακτική». Ο ίδιος παρατηρεί ότι η διάθεση της κοινωνίας είναι τόσο κακή, που κανείς δεν θέλει πλέον να εορτάσει. «Είναι σαν τα πάντα γύρω μας να είναι απλώς μια σκιά της πραγματικότητας».
Μια φορά σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση, ένας νεαρός, μόλις επιστρέψει από τη Γάζα, του είπε πόσο του έλειψε η ανθρωπιά. «Με συγκίνησε, γιατί στην καθημερινότητα που ζούμε, δεν μπορείς πάντα να ξεχωρίσεις ποιος είναι ο αληθινός κόσμος». Λίγο αργότερα, επισκέφθηκε ένα αγόρι που είχε χάσει το πόδι του στις συγκρούσεις και του είπε: «Τώρα είναι πολύ δύσκολο να βρω κορίτσι». Αυτές οι ιστορίες του θυμίζουν πόσο εύθραυστη είναι η ζωή.
Παρά τον πρόσκαιρο φόβο που ο Κέρετ βιώνει κατά τη διάρκεια των επιθέσεων, τον πιο βαθύ του φόβο τον προκαλεί η πιθανότητα η χώρα του να χάσει την ταυτότητά της. «Ο πραγματικός κίνδυνος είναι να βρεθούμε χωρισμένοι σε ομάδες που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Η αστυνομία, οι μεγαλύτεροι εχθροί μας, εκπροσωπεί μια απειλή που δεν την περίμενα». Στο κλείσιμο του γράμματός του, καταλήγει ότι και οι δύο πλευρές αντιμετωπίζουν ένα φαύλο κύκλο, χωρίς στρατηγική ή ίχνος ελπίδας.
Πηγή: kathimerini.gr