Το Παρελθόν και οι Ρίζες της Νέας Δημοκρατίας στην Πολιτική Σκηνή της Ελλάδας
Είναι συχνό φαινόμενο οι πολιτικοί σχηματισμοί να αναδεικνύουν το παρελθόν τους με σκοπό την δικαιολόγηση των σημερινών τους επιλογών. Ιδιαίτερα τα κόμματα που διαθέτουν μακρά ιστορία καταφεύγουν σε τέτοιες πρακτικές, ειδικά σε περιόδους εσωτερικών κρίσεων, προκειμένου να αντλήσουν «έμπνευση» από τις ρίζες τους. Παραδείγματα αυτής της νοσταλγίας περιλαμβάνουν τις αναφορές του ΠΑΣΟΚ στην ιδρυτική του Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974, η οποία έχει ιστορική αξία, αλλά, όπως έχει αποδειχθεί, είναι πλέον ανεπίκαιρη.

Η ιδρυτική διακήρυξη της Ν.Δ. φαίνεται να παραμένει πιο επίκαιρη, καθώς τα κύρια αξιώματα που διατυπώνει ενσωματώνουν διαχρονικές έννοιες όπως Εθνος, Πατρίδα, Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Αυτές οι έννοιες, εκτός από την αναφορά στην ενωμένη Ευρώπη και την ελεύθερη οικονομία, διαμορφώνουν το ιδεολογικό υπόβαθρο ενός κεντροδεξιού κόμματος. Αν και η σημερινή πολιτική πραγματικότητα είναι διαφορετική, η αναφορά στον ισχυρό ρόλο του κράτους παραμένει συμβατή με τις τάσεις που κυριαρχούσαν εκείνα τα χρόνια.

Πενήντα χρόνια αργότερα, αξίζει να εξετάσουμε την φράση «Νέα Δημοκρατία είναι η κίνηση που επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα». Ποιες πολιτικές διαχρονικά έχουν αποδειχθεί ωφέλιμες; Πόσο τολμηρή είναι η προσαρμογή της Ν.Δ. στις σύγχρονες συνθήκες; Η Ν.Δ. έχει αναγνωρίσει την σημαντικότητα βασικών επιλογών στον γενικό προσανατολισμό της χώρας, όπως η ένταξη σε ευρωπαϊκές δομές και η υποστήριξη της ελεύθερης οικονομίας, ενώ πολλές από τις θέσεις της είναι σήμερα ευρέως αποδεκτές.

Ωστόσο, η Ν.Δ. αντιμετωπίζει προκλήσεις, ειδικά όσον αφορά τη στοχοποίησή της προς τις νεώτερες ηλικίες, σε έναν κόσμο όπου τα παραδοσιακά κόμματα χάνουν έδαφος. Η επανασύνδεση με αυτές τις ηλικιακές ομάδες είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της κυριαρχίας της.

Αναφορικά με τον ιδρυτή της Ν.Δ., Κωνσταντίνο Καραμανλή, η θετική ιστορική αποτίμηση του έργου του στηρίζεται σε τρεις κυρίως πτυχές: τον δημοσιονομικό ορθολογισμό, τον ρεαλισμό-πραγματισμό στα εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα, και την αντίθεσή του στον λαϊκισμό. Πολιτικές που αποκλίνουν από αυτές τις αρχές δεν μπορούν να θεωρηθούν επιστροφή στις ρίζες της παράταξης, αλλά αντιθέτως, απομακρύνονται από τις θεμελιώδεις αξίες που έχει καθορίσει ο ιδρυτής της.

Πηγή: kathimerini.gr