Η απόφαση για την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας ανακοινώθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1974, σε μια περίοδο όπου η χώρα έδινε έναν αγώνα για την αποκατάσταση της δημοκρασίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι το όνομα του κόμματος συζητήθηκε μεταξύ κορυφαίων υπουργών του Καραμανλή. Ο τίτλος «Νέα Δημοκρατία» ήταν ιδιαίτερα συμβολικός, όμως προκάλεσε αντιρρήσεις. Ο υφυπουργός Άγγελος Βλάχος πρότεινε εναλλακτικές ονομασίες, αλλά τελικά επελέγη το επιθυμητό όνομα παρά τις επιφυλάξεις.
Μετά τις εκλογές του 1977, όπου το ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε ως δεύτερο κόμμα, ο Καραμανλής εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η Νέα Δημοκρατία θα παρέμενε ο κυρίαρχος παράγοντας της εθνικής ζωής, παρά την επιρροή του ΠΑΣΟΚ και άλλων δυνάμεων. Γνώριζε πως η σταθερότητα της χώρας και οι εξωτερικές σχέσεις ήταν κρίσιμες. Ταυτόχρονα, οι προκλήσεις αυξάνονταν, όπως φάνηκε από την στρατηγική του σχετικά με την ΕΟΚ και τις κοινωνικές αναταραχές.
Η περίοδος στην οποία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανήλθε στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1990, είχε ιδιαίτερη σημασία, καθώς αποτέλεσε το επιστέγασμα πολλών πολιτικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Ο Μητσοτάκης αναγνώρισε την σημασία του Καραμανλή και επιδίωξε να του προσφέρει τη θέση αυτή, σεβόμενος την παρακαταθήκη του.
Αναφορικά με τις εσωκομματικές εκλογές του 1980, όπου αντάγωνισταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο Γεώργιος Ράλλης, διασαφηνίζεται ότι ο Καραμανλής παρέμεινε ουδέτερος. Το αποτέλεσμα των εκλογών, με οριακή κλίση, υποδήλωνε τις εσωτερικές συγκρούσεις αλλά και την ανάγκη για ενότητα στη ΝΔ.
Τέλος, η συνεισφορά του Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική σκηνή της χώρας είναι επίσης σημαντική, καθώς διατήρησε την Ελλάδα εντός της Ευρώπης κατά τα χρόνια της διεθνούς κρίσης, επιβεβαιώνοντας την ανθεκτικότητα της ΝΔ σε δύσκολες συγκυρίες.
Πηγή: kathimerini.gr