Ο Καραμανλής θεωρούσε την ελευθερία ως το ύψιστο αγαθό, αλλά επισήμανε τη σημασία του φιλτραρίσματος αυτής της ελευθερίας μέσω πολιτικών ευθυνών και αξιών. Ήταν πεπεισμένος ότι η δημιουργία σταθερών θεσμών ήταν ουσιώδης για την ασφάλεια μιας χώρας και τη διασφάλιση της τάξης. Σημαντικό κομμάτι της πολιτικής του στρατηγικής περιλάμβανε την προώθηση ενός ισχυρού κράτους, ικανό να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και να ενισχύσει την κοινωνική δικαιοσύνη.
Το 1974, ο Καραμανλής ίδρυσε την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, ορίζοντας παράλληλα την πορεία της χώρας προς την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η προσέγγισή του απέναντι στη δημοκρατία ήταν ξεκάθαρη: αυτή δεν εφαρμόζεται δια της βίας, αλλά βιώνεται καθημερινά. Υπογράμμισε τη σημασία της ήπιας πολιτικής και της καλλιέργειας του σεβασμού για διαφορετικές απόψεις, θέτοντας στο επίκεντρο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας τη δημοκρατική οργάνωση και τη λειτουργία των θεσμών.
Η πολιτική του σκέψη συνδύαζε ορθολογισμό και πραγματισμό, απορρίπτοντας τον μεσσιανισμό και υποστηρίζοντας ότι οι ηγέτες δεν πρέπει να είναι χαρισματικοί, αλλά να λειτουργούν στο πλαίσιο των θεσμών. Ο ίδιος καλλιέργησε σχέσεις με την κοινωνία, επιδιώκοντας αλλαγές που θα οδηγούσαν στην κοινωνική πρόοδο και ανάπτυξη, θέτοντας ως προτεραιότητα την απαλλαγή από τη φτώχεια και την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών.
Ο Καραμανλής, συνδυάζοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία με ένα δυναμικό κράτος, υποστήριξε τον πραγματιστικό κοινωνικό φιλελευθερισμό, μέσα από τον οποίο επιδίωκε τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την κοινωνική συνοχή. Μέσω αυτής της προσέγγισης, επιχείρησε να αλλάξει τη νοοτροπία των πολιτών, έτσι ώστε να γίνουν ενεργοί συμμετέχοντες στη δημοκρατική διαδικασία.
Αυτά τα κύρια στοιχεία της πολιτικής του φιλοσοφίας τον καθόρισαν ως έναν από τους πιο σημαντικούς πολιτικούς ηγέτες της Ελλάδας του 20ού αιώνα, με το έργο του να παραμένει καίριας σημασίας στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Πηγή: kathimerini.gr