Ο κ. Ανδρουλάκης φαίνεται να πιστώνεται τα θετικά βήματα που έχουν γίνει, παρά τη μη εντυπωσιακή του επικοινωνιακή ικανότητα. Έχει διαμορφώσει μια ήρεμη διαδικασία εκλογών που τον βοηθά, χωρίς όμως να πρέπει να πιστεύει ότι μια πιθανή επανεκλογή του θα συνιστά απόλυτη επιβράβευση των ενεργειών του. Από την πλευρά του, ο κ. Δούκας, παρά τις προσδοκίες που τον συνόδευαν, φαίνεται να αντιμετωπίζει προκλήσεις, όπως η κριτική για την πρόωρη εγκατάλειψη του δήμου και η μέτρια απόδοσή του στο ντιμπέιτ.
Η περίπτωση του κ. Γερουλάνου είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Παρά την αύξηση της δημοτικότητάς του κατά την καμπάνια, δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα πλειοψηφικό ρεύμα, γεγονός που οφείλεται σε στρατηγικά λάθη. Η επικοινωνία του επικεντρώθηκε στην εικόνα του, και όχι σε συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις, γεγονός που ενίσχυσε υποψηφίους όπως η κ. Διαμαντοπούλου, η οποία είχε καλύτερη πολιτική παρουσία.
Για το ΠΑΣΟΚ, η εφαρμογή μιας έντονα αντικυβερνητικής και “αντιμητσοτακικής” ρητορικής πρόκειται να είναι συνταγή για στασιμότητα, ανεξαρτήτως του ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος. Έτσι, η επόμενη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα χρειαστεί να επικεντρωθεί στην επιστροφή σε μια πλειοψηφική δυναμική, προσεγγίζοντας το πολιτικό ακροατήριο χωρίς να στηρίζεται αποκλειστικά σε αντιπολιτευτικές θέσεις.
Η στρατηγική της Ν.Δ. μπορεί επίσης να επηρεαστεί από τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. Αν το ΠΑΣΟΚ ενισχύσει την θέση του ως βασικού αντιπολιτευτικού πόλου, η Ν.Δ. θα χρειαστεί να παραμείνει προσανατολισμένη στο “κέντρο” προκειμένου να διατηρήσει την επιρροή της σε αυτόν τον χώρο. Αν το ΠΑΣΟΚ κεφαλαιοποιήσει την τρέχουσα δυναμική του, η Ν.Δ. δεν θα πρέπει να θεωρεί τη θέση της στον κεντρικό πολιτικό χώρο δεδομένη.
Πηγή: kathimerini.gr