Η ιστορία του αρχίζει από την παιδική του ηλικία. Όταν ήταν πέντε χρονών, σκαρφάλωσε στη θέση του οδηγού ενός αυτοκινήτου ενώ ο πατέρας του μιλούσε στο τηλέφωνο. «Κοίτα τι κάνει ο μπαμπάς», φώναξε στη μητέρα του, και το αυτοκίνητο πήρε μπρος. Τότε, ένας αστυνομικός τον σταμάτησε λίγα μέτρα παρακάτω. Ο πατέρας του, μηχανικός της Χωροφυλακής και οδηγός αγώνων, τον ήθελε καλό οδηγό, παρόλο που ποτέ δεν του αποκάλυπτε τα λάθη του, περιμένοντας να τα καταλάβει μόνος του.
Τα αυτοκίνητα που έχει συγκεντρώσει δεν είναι μουσειακά αντίγραφα· όλα μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο, ταξιδεύοντας τον οδηγό πίσω στον χρόνο. Τα πάντα στο γκαράζ είναι καθαρά και προσεκτικά τακτοποιημένα, ενώ τα χαρτιά πιστοποίησης είναι τοποθετημένα στα δερμάτινα καθίσματα. Ο Φωτεινόπουλος, συνταξιούχος με καριέρα στη ναυτιλία, είναι και συνοδηγός με διακρίσεις στους αγώνες ιστορικών αυτοκινήτων. Δεν είναι μόνο συλλέκτης, αλλά και συντηρητής των οχημάτων του, αφού έχει φιλικές σχέσεις με μηχανικούς και φανοποιούς.
Ανάμεσα στις περιπέτειές του είναι και μια ιστορία από ένα διεθνές ράλι ιστορικών αυτοκινήτων, όπου η προπολεμική Dodge που οδηγούσε πήρε φωτιά. Αμέσως χρησιμοποίησε τους πυροσβεστήρες που είχε προμηθευτεί από ένα κοντινό βενζινάδικο, σώζοντας την κατάσταση. Αυτή η εμπειρία τον διδάξει για την αξία της πυρασφάλειας.
Η συλλογή του περιλαμβάνει μοναδικά κομμάτια, όπως μια Stutz Model M του 1929, η οποία είχε σχεδιαστεί για να ξεφεύγει από τα αυτοκίνητα της αστυνομίας. Κάθε αυτοκίνητο έχει τη δική του ιστορία, με το ενδιαφέρον του Φωτεινόπουλου να εστιάζει στις ιστορίες που τα συνοδεύουν. Σε κάθε ταξίδι αναζητά νέες περιπέτειες και αναμνήσεις που μπορεί να δημιουργηθούν γύρω από αυτά.
Το χόμπι του απαιτεί κόπο και χρηματική δαπάνη, αλλά πρωτίστως χρειάζεται μεράκι και αγάπη. Η στιγμή που φαίνεται να απολαμβάνει περισσότερο είναι όταν ο γιος του ζητά να «δανειστεί» κάποιο από τα αυτοκίνητα του – αποδεικνύοντας ότι για κάποιες οικογένειες τα αυτοκίνητα είναι περισσότερο από λαμαρίνες· είναι πάθος.
Πηγή: kathimerini.gr