Η θαυματουργή σωτηρία του ροδοπελεκάνου και η στήριξη της «Αλκυόνης» στην άγρια ζωή
Πριν από πολλά χρόνια, οι κάτοικοι ενός παραθαλάσσιου χωριού στην Κρήτη είχαν φροντίσει έναν ροδοπελεκάνο στην περιοχή τους. Οι θαμώνες των καφενείων προσέφεραν στο πτηνό τσικουδιά σχεδόν καθημερινά, γεγονός που οδήγησε σε άθλια κατάσταση. Μετά από κάποιο διάστημα, το πουλί μεταφέρθηκε στην Πάρο και συγκεκριμένα στις εγκαταστάσεις της «Αλκυόνης», ενός συλλόγου που ασχολείται με την περίθαλψη αγρίων ζώων. Οι κτηνίατροι εκεί προσπάθησαν μάταια να του προσφέρουν τροφή και νερό, καθώς ο ροδοπελεκάνος δεν μπορούσε να κρατήσει τίποτα μέσα του.

Εντούτοις, οι εθελοντές αποφάσισαν να τον τοποθετήσουν σε κλουβί μαζί με έναν ανάπηρο ροδοπελεκάνο, για να μην πεθάνει ολομόναχος. Έκπληκτος ο διευθυντής της «Αλκυόνης», Μάριος Φουρνάρης, παρακολούθησε από μακριά και διαπίστωσε ότι ο ανάπηρος ροδοπελεκάνος έδινε νερό και τροφή στον ετοιμοθάνατο. Μετά από αρκετές μέρες προσπάθειας, ο νεοφερμένος άρχισε να δείχνει σημάδια ανάρρωσης και, τελικά, επανένταξε στη φύση.

Η «Αλκυόνη» ιδρύθηκε στην Πάρο το 1995 από μια ομάδα ανθρώπων που είχαν κοινό στόχο την προστασία των άγριων ζώων. Οι πρώτες εγκαταστάσεις ήταν σε ένα μικρό εξοχικό, αλλά σύντομα βρέθηκε μια πιο κατάλληλη έκταση στην Ιερά Μονή Λογγοβάρδας, όπου, με τη βοήθεια εθελοντών από όλο τον κόσμο, χτίστηκαν οι σημερινές κτιριακές υποδομές. Χάρη σε δωρεές, η «Αλκυόνη» εξασφαλίζει σύγχρονο εξοπλισμό και χώρο φιλοξενίας για τα ζώα.

Από την ίδρυσή της, τουλάχιστον 17.000 ζώα, κυρίως πτηνά, έχουν θεραπευτεί εκεί, με περίπου το 60% να επιστρέφει στη φύση. Ο Μάριος Φουρνάρης επισημαίνει ότι η οργάνωση προτιμά να προσφέρει καλές συνθήκες στα ανάπηρα ζώα, αντί να προχωρεί σε ευθανασίες. «Θελήσαμε εξαρχής να φτιάξουμε έναν κήπο κατάλληλο για αυτή τη δουλειά», αναφέρει, προσθέτοντας πως σκοπός τους είναι να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στα ζώα.

Η «Αλκυόνη» δεν περιορίζεται μόνο στη θεραπεία, αλλά δημιουργεί συνθήκες για τη ζωή. Υπάρχουν μάλιστα ιστορίες επιτυχίας, όπως αυτή του ασημόγλαρου που κάθε χειμώνα επιστρέφει στους γονείς του, που δεν μπορούν πια να πετούν. Σημαντική αιτία ανησυχίας είναι η πτώση των πληθυσμών της ορνιθοπανίδας ή η απειλή για είδη όπως ο σπιζαετός. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης, σχεδόν το 50% των ειδών πουλιών παγκοσμίως καταγράφει σημαντικές μειώσεις πληθυσμών.

Στόχος της «Αλκυόνης» είναι επίσης η εκπαίδευση, με επισκέψεις σχολείων για να κατανοήσουν οι νέοι τη σημασία της βιοποικιλότητας. Οι πολλές ευθύνες που φέρουν οι άνθρωποι του συλλόγου καθιστούν τη δουλειά τους κρίσιμη για την επιβίωση των ζώων. Ο Μάριος Φουρνάρης, που εργάζεται εθελοντικά παράλληλα με τη δουλειά του, αναγνωρίζει ότι η «Αλκυόνη» είναι ένα έργο νοήματος για εκείνον και την οικογένειά του.

Πηγή: kathimerini.gr