Η ιστορία του μήλου εκτείνεται στην αρχαιότητα. Ο Π. Γ. Γεννάδιος αναφέρει ότι είναι ιθαγενές των χωρών του βόρειου ημισφαιρίου και αυτοφυές στην Ελλάδα. Ο Όμηρος μνημονεύει τα μήλα στην Οδύσσεια, αν και τότε χρησιμοποιούσαν τον όρο «μήλον» για πολλά στρογγυλά φρούτα. Οι αρχαίοι σοφοί Θεόφραστος, Αθήναιος και Διοσκουρίδης εντόπισαν ποικιλίες και διαφορές στα είδη της μηλιάς, δείχνοντας την εκτενή καλλιέργεια της σε αρχαίες εποχές.
Σε ό,τι αφορά τη γαστρονομία, τα μήλα έχουν μυριάδες χρήσεις. Η γαλλική tarte Tatin, που ψήνεται ανάποδα με τη ζύμη από πάνω, είναι από τα πιο δημοφιλή γλυκά, αλλά και η μηλόπιτα έχει πολλές παραλλαγές σε διαφορετικές χώρες. Στην Αμερική, η apple pie σερβίρεται συχνά με παγωτό ή κρέμα κάσταρντ, ενώ οι Γάλλοι προτιμούν την εκδοχή που αφήνει τα μήλα εκτεθειμένα πάνω σε τάρτα.
Τα μήλα, εκτός από τη γλυκιά τους φύση, χρησιμοποιούνται και σε αλμυρές συνταγές. Είναι συνήθης η μαγειρική τους χρήση με λιπαρά κρέατα ή ψάρια, όπως και η αποξήρανσή τους στο παρελθόν για συντήρηση. Στην Ολλανδία, τα μαγειρεύουν με ρέγκα, και στην κοιλάδα του Λίγηρα, τα αποξηραμένα μήλα σερβίρονται με κόκκινο κρασί.
Φυσικά, η παραγωγή αλκοόλ από μήλα είναι μια δυναμική βιομηχανία, με πολλές διαφορετικές ποικιλίες που αναπτύχθηκαν γι’ αυτόν τον σκοπό. Η μηλέα, κληρονομιά από τον Καύκασο, έχει γίνει πια δημοφιλής από τη Βόρεια Ευρώπη μέχρι την Αμερική, όπου βρήκε νέο έδαφος για ανάπτυξη και μετασχηματισμούς.
Ωστόσο, η πληθώρα των διαθέσιμων μήλων μπορεί να οδηγήσει σε βαρεμάρα, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για δημιουργικότητα στη μαγειρική. Οι ποικιλίες μαγειρεμάτων και γλυκών με μήλα μαρτυρούν την έμπνευση που αυτή η καθημερινή φρουτοπαραγωγή μπορεί να δώσει.
Πηγή: kathimerini.gr