Αυτές οι δημιουργίες ενσωματώνουν στοιχεία του φανταστικού και του πραγματικού, δίνοντας μια νέα διάσταση σε γνωστά σύμβολα και αφήγηση. Για παράδειγμα, η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, στην ενότητα «Μνήμες», εστιάζει σε καθημερινά, φθαρτά αντικείμενα, δημιουργώντας μια νέα ερμηνεία. Η Λυδία Δεληκούρα, με το έργο της «27 Όνειρα», εξερευνά την παρουσία ενός μυθικού πλάσματος σε έναν διάφανο χώρο. Ο Ιάσονας Καμπάνης επαναλανσάρει ένα αρχαίο γλυπτό από την Χεβρώνα, ενορχηστρώνοντας το με στοιχεία ζωντανών μορφών που συνδέονται με τη θρησκεία και τη λατρεία.
Ο Αλέκος Κυραρίνης, στο έργο του «Άγγελοι και Δαίμονες», προσφέρει μια σύγχρονη ερμηνεία της χριστιανικής και βυζαντινής τέχνης. Αντίστοιχα, ο Τάσος Μαντζαβίνος, με αφορμή τον Καραγκιόζη, δημιουργεί μια εκδοχή του Δράκου. Ο Πέτρος Μώρης αντλεί έμπνευση από αρχαία γλυπτά, ανασυνθέτοντας αποσπάσματα των αρχαίων παραδόσεων. Εν τω μεταξύ, η Νάνα Σαχίνη ενσωματώνει τον «Γόρδιο Δεσμό», συνδέοντας τον με προσωπικές εμπειρίες της εγκυμοσύνης.
Αξιοσημείωτο είναι ότι αν κάποιος βρεθεί στον Πόρο στα τέλη του καλοκαιριού, μπορεί να επισκεφθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου εκτίθενται έργα της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου, στην έκθεση «Θραύσματα», που συνδιοργανώνεται με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων.
Πηγή: kathimerini.gr