Οι Αντιφάσεις της Γερμανικής Μεταναστευτικής Πολιτικής και οι Κοινωνικές Εντάσεις

Ένα εντυπωσιακό ποσοστό της τάξης του 83% των Γερμανών επιθυμεί την επιβολή περιορισμών στη μετανάστευση. Η διαφορά μεταξύ των κατοίκων της δυτικής και της ανατολικής Γερμανίας είναι ελάχιστη (82% έναντι 84%), ανατρέποντας την αντίληψη ότι οι αντιλήψεις εθνικιστικής περιτοίχισης είναι πιο εκτενείς στις φτωχότερες περιοχές. Κά incluso και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων των Πρασίνων, το πιο φιλομεταναστευτικό κόμμα, δείχνει να συμφωνεί με ένα ποσοστό 55% υπέρ του σφιξίματος των συνόρων (δημοσκόπηση του ινστιτούτου Policy Matters για την εφημερίδα Die Zeit).

Προκαλεί εντύπωση ότι ανάμεσα στους λόγους ανησυχίας για τη μετανάστευση, η δημοσκόπηση επισημαίνει μια συγκεκριμένη ανησυχία για την άνοδο της Ακροδεξιάς, με το 48% των ερωτηθέντων να δηλώνουν ότι τη θεωρούν τρομακτική. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι Γερμανοί δεν φαίνεται να φοβούνται τους ξένους μετανάστες, αλλά τις πιθανές πολιτικές συνέπειες της μετανάστευσης.

Αυτή η κατάσταση δείχνει ένα φοβισμένο Κέντρο, το οποίο δυσκολεύεται να υποστηρίξει την πολιτική οργανωμένης υποδοχής προσφύγων. Η πολιτική αυτή, που ήταν κάποτε θεωρούμενη λογική και ανθρωπιστική, τώρα αποδοκιμάζεται για την ενίσχυση του προβλήματος. Υπάρχει μια κοινή αντίληψη ότι αν το κοινωνικό κράτος δεν ήταν τόσο ισχυρό, λιγότεροι πρόσφυγες θα επιθυμούσαν να έρθουν στη Γερμανία.

Αυτή η γραμμή σκέψης καταλήγει σε ένα επιχείρημα που προβάλλουν οι αντιμεταναστευτικές δυνάμεις: Η Ευρώπη πρέπει να γίνει πιο κλειστή για να επιβιώσει. Πρέπει να δημιουργήσει μια εικόνα ότι οι θάλασσες γύρω της λειτουργούν ως φυσική άμυνα κατά όσων επιχειρούν να εισέλθουν στην ήπειρο.

Η πίεση είναι μεγάλη και το Βερολίνο φαίνεται να ετοιμάζεται να επανέλθει σε μια στρατηγική που προσπαθεί να αποσπαστεί από το πρόβλημα, μεταφέροντας τις προκλήσεις στις ευρωπαϊκές συνόδους. Αυτή η προοπτική δεν προσφέρει ρεαλιστικές λύσεις, καθώς τα μέσα ενημέρωσης θα στραφούν ξανά στις κρίσεις στη Λαμπεντούζα, στη Λέσβο ή στη Σάμο. Ο φαύλος κύκλος παραμένει: δεν επιθυμούμε οι πρόσφυγες να ζουν εδώ, αλλά ούτε και να πνίγονται στον δρόμο τους.

Ο ανθρωπισμός, όπως αποδεικνύεται, τείνει να γίνεται ευκολότερος όταν οι πασχόντες βρίσκονται μακριά μας.

Πηγή: kathimerini.gr