Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο χωρίς καθαρό νερό
Το 1981 τα κράτη μέλη του ΟΗΕ, με αφορμή την Πρώτη Δεκαετία του Νερού, είχαν υπολογίσει ότι θα χρειαστούν 15 χρόνια για να εξασφαλιστεί η πρόσβαση όλων σε καθαρό νερό.
Ωστόσο, 27 χρόνια αργότερα, 1,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να στερούνται πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό, ενώ πάνω από 2,6 δισεκατομμύρια – δηλαδή πάνω από το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού – δεν διαθέτουν επαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής και αποχέτευσης.
Το 2000 επίσης τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ υιοθέτησαν τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας και συμφώνησαν ότι μέχρι το 2015 θα μειώσουν στο μισό τον αριθμό των ανθρώπων οι οποίοι σήμερα δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής.
Αν και εξαρχής ο στόχος αυτός ήταν περιορισμένος, η πρόοδος υπήρξε αμελητέα.
Η έλλειψη καθαρού νερού είναι βασικό συστατικό του κύκλου της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες και η αδυναμία αντιμετώπισης του σημαίνει παραδοχή της παγκόσμιας ανισότητας και αδικίας.
Η κακή και άνιση διαχείριση του νερού, η άνιση παροχή υπηρεσιών, η έλλειψη δίκαιων, υπεύθυνων και βιώσιμων πρακτικών είναι όλα άμεσες αιτίες της σημερινής παγκόσμιας κρίσης.
Παράλληλα οι αυξανόμενες τάσεις για εμπορευματοποίηση του νερού οδηγούν σε όξυνση των προβλημάτων αυτών ενώ δυσχεραίνουν τις όποιες τοπικές ή/και εναλλακτικές πρωτοβουλίες για επίλυση της κρίσης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 80% των ασθενειών στις αναπτυσσόμενες χώρες οφείλεται στο βρώμικο νερό και στις ακατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής, ενώ έχει υπολογιστεί ότι κάθε λεπτό που περνάει 3 παιδιά πεθαίνουν εξ αιτίας του μολυσμένου νερού που είναι αναγκασμένα να πίνουν και των ακατάλληλων συνθηκών υγιεινής κάτω από τις οποίες ζουν.
Η χολέρα, η διάρροια και ο τυφοειδής πυρετός κυριολεκτικά θερίζουν παιδιά σε περιοχές του πλανήτη όπου η πρόσβαση σε καθαρό νερό αποτελεί είδος πολυτελείας για τους λίγους.
Το νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και δημόσιο συλλογικό αγαθό και όχι μια απλή πρώτη ύλη για ιδιωτική και εμπορική χρήση. Οι υδατικοί πόροι απαιτούν συλλογική και βιώσιμη διαχείριση ώστε να προστατευτούν το περιβάλλον, τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών καθώς και άμεσα τα δικαιώματα όλων στον πλανήτη και ιδιαίτερα των φτωχών λαών.
Πηγή: OneEarth
