Η Πορεία προς την Αυτογνωσία και την Καθαρτική Εμπειρία στον Όλυμπο
Ανηφορίζουμε συνεχώς τον απαιτητικό δρόμο, με την πεποίθηση ότι θα είμαστε αβοήθητοι, ο καθένας με την ικανότητά του. Ο Ηλίας Βενέζης εξερευνά την ανάβαση στον Όλυμπο το 1951, με τη μαρτυρία του να επανέρχεται στην επικαιρότητα τον περασμένο Αύγουστο, για να τιμήσει τη 111η επέτειο της πρώτης ανάβασης στον Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή του βουνού. Οι Ελβετοί ορειβάτες, μαζί με τον ντόπιο Χρήστο Κάκαλο, ήταν οι πρώτοι που κατέκτησαν την κορυφή το 1912. Ο Βενέζης περιγράφει τις καιρικές συνθήκες και τα εμπόδια που συνάντησε στη διαδρομή, αναφερόμενος στη σφοδρότητα του Ολύμπου που δεν είχε βιώσει σε κανένα άλλο βουνό.

Βρισκόμενοι στο Οροπέδιο των Μουσών, μπροστά στο Στεφάνι, τον Θρόνο του Δία, αποκαλύπτεται η μαγευτική του διάσταση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το βουνό θεωρείται μυθικό και έλκει επισκέπτες από κάθε γωνιά της γης. Η στιγμή αυτή είναι καθηλωτική, προβάλλει τη δύναμη της φύσης και μας φέρνει κοντά σε μια αίσθηση απολυτότητας. Δίπλα στο χάος των γκρεμών, είτε ορειβατείς είτε απλώς παρατηρείς από τα ασφαλή καταφύγια, η εμπειρία αυτή αποτυπώνεται βαθιά μέσα σου.

Ο Όλυμπος είναι ένα βουνό που απαιτεί σωματική και ψυχική αντοχή. Τα δύσκολα μονοπάτια και οι καιρικές συνθήκες μπορεί να προκαλέσουν κίνδυνο, και ιδιαίτερα τον χειμώνα, η πρόκληση είναι μεγαλύτερη. Ωστόσο, η τελευταία δεκαετία έχει φέρει dramatic αλλαγές, με τον Όλυμπο να αποκτά νέο ενδιαφέρον και να προσελκύει πλήθος επισκεπτών. Ένα βουνό, άλλωστε, είναι περισσότερο από μια απλή φυσική ομορφιά. Είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας, αναμέτρησης με τα όρια και μια αφορμή να εκτιμήσεις τις μικρές ευκολίες της καθημερινότητας, βιώνοντας μια μορφή κάθαρσης που αλλάζει την οπτική σου για τη ζωή.

Πηγή: kathimerini.gr